-
![]()
THE STRUGGLE OF WOMEN։ Retrospective letters
English below ქალთა ბრძოლა წარსულის ამსახველი წერილები კარინე ავანესიანი 44-დღიანი ომის დროს მოხალისედ გაემგზავრა არცახში სამედიცინო დახმარების გაწევისა და ექიმი კოლეგების დასახმარებლად. იმ დღეს კარინეს დედა ვერც კი წარმოიდგენდა, რომ მისი შვილი 25-ე საიუბილეო დაბადების დღეს სტეფანაკერტის საავადმყოფოში ყუმბარების აფეთქების ფონზე შეხვდებოდა. „ხანდახან მოვდიოდი შენთან, რომ აღვფრთოვანებულიყავი შენი სისპეტაკით და იმ ადამიანებით, რომლებიც ბავშვივით განებივრებდნენ.…
-
![]()
Living in a wheelchair and being a mother. “The scariest response from the doctors was how a woman in a wheelchair could be pregnant…”
English below წარსულის ამსახველი წერილები შეზღუდული შესაძლებლობების ქონა არ არის დაბრკოლება. „ყველაზე საშინელი იყო ექიმებისრეაქცია, თუ როგორ შეიძლება შშმ ქალი იყოს ორსულად…“ 31 წლის არევ მელქონიანს ბავშვობიდან შეზღუდული აქვს გადაადგილების უნარი, მაგრამ ამასარასდროს შეუშლია ხელი მისთვის წარმატებებისთვის მიეღწია დაბრკოლებებთან ყოველდღიურიბრძოლითა და სტერეოტიპების მსხვრევით. “ოფისში ვიყავი, მივლინებისთვის ვემზადებოდით დასაშინლად არეული დღე მქონდა — უამრავი საქმე და…
-
![]()
THE STRUGGLE OF WOMEN: the mother who lost her son in the war got a new hope for living
English below ქალთა ბრძოლა “ომში შვილდაკარგულ დედას სიცოცხლის ახალი იმედი გაუჩნდა“ 44-დღიან ომში ერთადერთი ვაჟის დაკარგვის შემდეგ, 42 წლის კარინე ჰაკობიანი ვერწარმოიდგენდა, რომ ოდესმე სახეზე ღიმილი და სიხარულის ცრემლები მოადგებოდა. 19 წლისვაჟის, სარგის დანოიანის დაღუპვის შემდეგ გაუსაძლისი ტკივილის მქონე კარინე კვლავ გახდადედა. დანიელის დაბადებამ კარინეს სიცოცხლეს ახალი იმედი და სინათლის სხივი მოუტანა. დღეს, უფროსი ვაჟის…
-
![]()
THE STRUGGLE OF WOMEN: “Because I had you, mother”
English below “იმიტომ, რომ მე შენ მყავდი, დედა“ როცა 63 წელი საკუთარი ფეხით სიარული არ შეგიძლია, მაგრამ ამ 63 წლის განმავლობაშიყოველდღიურად იბრძვი საკუთარი ოცნებების ასრულებისა და ბედნიერი ცხოვრებისთვის. ცნობილი ოფთალმოლოგი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, ოფთალმოლოგიის კლინიკისპროფესორი ალლა ჰოვჰანნისიანი 6 წლის ასაკში პოლიომიელიტით დაავადდა, რამაც ქვედა კიდურების დამბლა გამოიწვია. „ჩემს თავს არ ვთვლი ძლიერად, მიუხედავად იმისა, რომ…
-
![]()
Թբիլիսիի պետական համալսարանում կայացավ «ԿԱՆԱՆՑ ՊԱՅՔԱՐԸ․ հետահայաց նամակներ» խորագիրը կրող լուսանկարների եւ նամակ-հոդվածների ցուցադրությունը
Թբիլիսիի պետական համալսարանում կայացավ «ԿԱՆԱՆՑ ՊԱՅՔԱՐԸ․ հետահայաց նամակներ» խորագիրը կրող լուսանկարների եւ նամակ-հոդվածների ցուցադրությունը։ Լուսանկարների եւ տեքստերի (հետահայաց նամակներ) այս յուրահատուկ նախագիծը ներկայացնում է կյանքի հարվածների ու դժվարությունների դեմ կանգնած կանանց, որոնք անցել են պատերազմի, կորուստների, բռնության, հիվանդության, հանրային անտարբերության ու խտրականության միջով, բայց պայքարել են ու իրենց պայքարով ապրեցրել նաեւ այլոց։ Հերոսներն իրենք են…
-
![]()
«Պատկերացնո՞ւմ ես, անցնում ես Շուշիի կողքով ու չես մտնում․․․»
59-ամյա Ջուլիետտա Առուստամյանը երկու անգամ անցել է փախստականի դժվար ճանապարհով՝ թողնելով ամեն բան երբեմնի հայրենի բնակավայրում։ Ու չնայած մեծ դժվարություններին, չի հուսալքվում, շարունակում է աշխատել ու աջակցել այլոց։ «Մամ, կներես, որ չեմ գալիս։ Շիրիմդ մնաց Շուշիում․․․ քո շիրիմը, պապայի, քույրիկի․․․Մամ, ամեն բան մնաց Շուշիում․ կապերը, ծանոթությունները, սաղ մնաց էնտեղ․․․ ոչ մի բան չվերցրի. է՛լ ձեր…
-
![]()
«Կրթությունը մեր ավանդույթներին չի հակասում»․ եզդի աղջիկները կրթություն ստանալու համար դեռ պետք է պայքարեն
21-ամյա Լենա Միրզոյանը Արարատի մարզի Ղուկասավան համայնքից է։ Ինչպես ինքն է ասում՝ ո՛չ անունով, ո՛չ էլ ազգանունով չի տարբերվում որպես եզդի, դրա համար էլ ծանոթության հենց սկզբից ներկայացնում է ազգությունը, որով միշտ հպարտանում է։ Լենան իր համայնքի եզակին է, ով «համարձակվել է» ստանալ բարձրագույն կրթություն և այժմ համալսարանական ուսմանը զուգահեռ վարում է ակտիվ կյանք, մասնակցում…
-
![]()
«Հասարակության անարդար կարծատիպերը մեզ կամ կոտրում են, կամ էլ զարմանալիորեն ուժեղացնում՝ ապացուցելու, որ ԵՍ ԿԱՐՈՂ ԵՄ»
Բու — Բի Թոյս / Bu-Bi Toys ձեռագործ խաղալիքների ընկերության հիմնադիր 26-ամյա Արմինե Մելիքյանը, չնայած հաշմանդամություն ունենալու հետևանքով բազմաթիվ խնդիրների է բախվել, բայց հաջողել է իր սիրելի գործում՝ ինքն իր համար ստեղծելով իր երազանքի աշխատանքն ու բիզնեսը։ «Ես նույնիսկ չեմ հիշում, թե ինչ անուն ունեիր, բայց իմ կյանքի ամենամեծ փոփոխությունը հենց դու բերեցիր։ Փոքր տարիքում…
-
![]()
«Մի օր արթնացա ու զգացի, որ քայել չեմ կարողանում․․․ բայց դա ինձ չկոտրեց, ես սովորեցի ապրել լիարժեք կյանքով»
Արցախի Մարտունու շրջանի Կոլխոզաշեն գյուղում ծնված Արփինե Հարությունյանը երբեք չէր կարող պատկերացնել, որ 14 տարեկանում մի սովորական օր կարթնանա և դպրոցական պայուսակը վերցնելու ու դպրոց գնալու փոխարեն մեջքի սաստիկ ցավից ստիպված կլինի անշարժանալ, պառկել անկողնում, իսկ ժամեր անց բժիշկներից կլսի, որ այլևս քայլել չի կարողանալու։ Սակայն, անսպասելի հիվանդությունը, մեկ օրում փոխված իրականությունը ոչ միայն Արփինեին…
-
![]()
Պատերազմում որդուն կորցրած մայրն ապրելու նոր հույս է ստացել
42-ամյա Կարինե Հակոբյանը 44-օրյա պատերազմում միակ որդուն կորցնելուց հետո չէր կարող պատկերացնել, որ իր դեմքին երբևէ ժպիտ ու ուրախության արցունքներ կհայտնվեն։ Կարինեի 19-ամյա որդու՝ Սարգիս Դանոյանի զոհվելուց հետո ցավի ու դառը տառապանքների մեջ կրկին մայրանալը և Դանիելի ծնունդը հույս ու լույս է բերել Կարինեի կյանք։ Ավագ որդու մասին անընդմեջ հուշերն ու կսկիծը այսօր միախառնվել են…
