English below „ომში დაღუპული ჩემი მეუღლისა და შვილის ხსოვნის გამო ჩვენ უნდა ვიცოცხლოთ“ „1993 წელს შენ დაიღუპე, 2020 წელს ჩვენი უფროსი ვაჟი, დანარჩენი ორი კი მძიმედ დაშავდა. ყველაფერი დავკარგეთ და ახლა გაურკვევლობაში ვეძებთ იმედს. არადა, რა მშვენიერი და უდარდელი უნდა ყოფილიყო ჩვენი ერთობლივი ცხოვრება, როცა ჰადრუთის რაიონის სოფელ ჰოღერიდან ჩამოვედი მეზობელ სოფელ მარიამაძორში ჩემი გათხოვილი…

„რანაირად? როგორ შეიძლება გოგო ომში წავიდეს…“ „დედა, როცა პანდემია დაიწყო და სოფელში ჩამოვედი, შენთან და მამასთან გატარებული დრო ჩემი ყველაზე ნათელი მოგონებაა იმ ბნელი კოვიდიანი დღეებიდან. ჩემი ვირტუალური რეალობა შეცვალა თქვენმა უგემრიელესმა ჩაიმ, ჩვენმა გრძელიმასაუბრებიმა, რომელიც ასე ძალიან მენატრებოდა. დიახ, სამედიცინოზე სწავლა რთულია და უმეტესად ხარბად მოითხოვს იმ დროს, რომელიც შეიძლებოდა შენთან გამეტარებინა. სოფელში დილა…

English below „საკუთარ თავზე აიღე ნაჯახის დარტყმა, რათა მე მეცოცხლა და მებრძოლა, დედა.“ ოჯახში ძალადობის შეუქცევადი შედეგები „ნაჯახის დარტყმა საკუთარ თავზე აიღე და ჩემი სიცოცხლის გადარჩენით საშუალება მომეცი დედობის სიხარულითაც დავმტკბარიყავი, დედა. შენი სიცოცხლე დათმე იმისთვის, რომ მე განვაგრძო ცხოვრება და ბრძოლა სამართლიანობისთვის, ჩემი შვილის კეთილდღეობისთვის, ჩემი უფლებებისთვის და დავეხმარო სხვა ქალებს, რომ არასოდეს დანებდნენ…

„განათლება არ ეწინააღმდეგება ჩვენს ტრადიციებს“: ეზიდი გოგონებს ჯერ კიდევ უწევთბრძოლა განათლების მისაღებად 21 წლის ლენა მირზოიანი არარატის ოლქის ღუკასავანის თემიდანაა. როგორც თავად ამბობს, არცსახელით და არც გვარით არ გამოირჩევა, როგორც ეზიდი, ამიტომაც გაცნობისთანავე წარმოაჩენსთავის ეროვნებას, რომლითაც ყოველთვის ამაყობს. ლენა ერთადერთია თავის თემში, რომელმაც„გაბედა“ უმაღლესი განათლების მიღება და ახლა უნივერსიტეტში სწავლის პარალელურადაქტიურ ცხოვრებას ეწევა, მრავალ სტუდენტურ…

ქალთა ბრძოლა „საზოგადოების უსამართლო სტერეოტიპები ან საბოლოოდ გვტეხს, ან საოცრად გვაძლიერებს,იმის დასამტკიცებლად, რომ მე ეს შემიძლია“  „ბუ ბი თოის“ ხელნაკეთი სათამაშოების კომპანიის დამფუძნებელმა, 26 წლის არმინემელიქიანმა მიუხედავად მისი შეზღუდული შესაძლებლებებით გამოწვეული მრავალიპრობლემისა, წარმატებას მიაღწია თავის საყვარელ საქმეში, შექმნა საკუთარი ოცნების სამუშაო და ბიზნესი. „არც კი მახსოვს, რა გერქვა, მაგრამ ჩემს ცხოვრებაში სწორედ შენ შემოიტანე ყველაზე დიდიცვლილება.…

არცახის მარტუნის რაიონის სოფელ კოლხოზაშენში დაბადებული არფინე ჰარუთიუნიანივერასდროს წარმოიდგენდა, რომ 14 წლის ასაკში ერთ ჩვეულებრივ დღეს გაიღვიძებდა დაჩანთით სკოლაში წასვლის ნაცვლად ზურგის ძლიერი ტკივილის გამო ლოგინში უმოძრაოდდაწოლა მოუწევდა, ხოლო რამდენიმე საათში  ექიმებისგან მოისმენდა, რომ სიარულს ვერასდროს შეძლებდა. მაგრამ  მოულოდნელმა ავადმყოფობამ და ერთ დღეში შეცვლილმარეალობამ არფინე კი ვერ გატეხა, არამედ საშუალება მისცა მას ოპტიმიზმით განმსჭვალულიყო და…

English below „შენ, ალბათ, დავიწყებული გაქვს ჩვენი პირველი შეხვედრა, მაგრამ მე დეტალებიც კიმახსოვს. ყვავილებიანი კაბა მეცვა, თმა მოკლედ მქონდა შეჭრილი და შუბლზე ოდნავ ჩამოყრილი.. შემდეგ მთხოვდი ხოლმე, თმა გამეზარდა, ალბათ, იმიტომ, რომგანრისხებისას ერთი ოთახიდან მეორეში თმით თრევა უფრო ადვილი ყოფილიყო. მაშინ16 წლის ვიყავი, ბაქოდან სომხეთში ახალი გადასულები ვიყავით. ამის შემდეგ თითქოსმუდმივ ლტოლვილად ვიქეცი: ჩემი ადგილი …

მარგარიტა ავეტისიანი წარმატებული მევენახეა. მიწაზე მუშაობა და  მაცოცხლებელი ბრძოლა46 წლის ასაკში დაიწყო, როცა ქმარი მოულოდნელად გარდაეცვალა და ყველაფერი ერთ წამშითავზე დაენგრა, ვენახის მოვლის მძიმე შრომაც მას დააწვა მხრებზე. მევენახე ქალის გზართული იყო: ეჭვით ყურება, უთანასწორო კონკურენცია, დისკრიმინაცია, მაგრამ ყველაფრისდაძლევა შესაძლებელია, თუ ფეხზე დგომის დაუოკებელი სურვილი არსებობს. „ყოველთვის გვეუბნებოდი, რომ მიწა შეგვინახავს, ვენახით ვიცხოვრებთ. და ასეც…