«ԿԱՆԱՆՑ ՊԱՅՔԱՐԸ» լուսանկարչական ցուցահանդես
«Պատկերացնո՞ւմ ես, անցնում ես Շուշիի կողքով ու չես մտնում․․․»
ԿԱՆԱՆՑ ՊԱՅՔԱՐԸ․ հետահայաց նամակներ» Լուսանկարների եւ նամակ-հոդվածների շարքը Երեւանի Զվարթնոց օդանավակայանում
Թբիլիսիի պետական համալսարանում կայացավ «ԿԱՆԱՆՑ ՊԱՅՔԱՐԸ․ հետահայաց նամակներ» խորագիրը կրող լուսանկարների եւ նամակ-հոդվածների ցուցադրությունը
«Կրթությունը մեր ավանդույթներին չի հակասում»․ եզդի աղջիկները կրթություն ստանալու համար դեռ պետք է պայքարեն
«Հասարակության անարդար կարծատիպերը մեզ կամ կոտրում են, կամ էլ զարմանալիորեն ուժեղացնում՝ ապացուցելու, որ ԵՍ ԿԱՐՈՂ ԵՄ»
«Մի օր արթնացա ու զգացի, որ քայել չեմ կարողանում․․․ բայց դա ինձ չկոտրեց, ես սովորեցի ապրել լիարժեք կյանքով»
Պատերազմում որդուն կորցրած մայրն ապրելու նոր հույս է ստացել
«Որովհետև ես ունեի քե՛զ, մայրիկ»
«Չկա կնոջ կամ տղամարդու գործ․ պետք է հաղթահարել կարծրատիպերն ու առաջ գնալ»
ՄԻԱՎ-ը դատավճիռ չէ. ապրել ու պայքարել է պետք
«Ես հուսահատության ժամանակ չունեմ, պայքարում եմ ու արդեն ոչ միայն ինձ համար, այլ նաև այլոց»
Կին ղեկավարի պայքարը․ «սա քո տեղը չի, կնիքը հանձնի, թո՛ղ, գնա՛․․․ »
«Մեր գյուղերի իրականությունը փոխելն իմ երազանքն է»․
Հաշմանդամություն ունեցող երեխաների ծնողե՛ր, երբե՛ք չհուսահատվեք, գործել է պետք
«Հանուն պատերազմում զոհված ամուսնուս և որդուս հիշատակի պետք է ապրենք»
«Ո՞նց, աղջիկը ո՞նց կարող է պատերազմ գնալ ․․․»
Հենց կրթութան միջոցով ես իրականում ճանաչեցի ու գնահատեցի ազգությունս
«Կացնահարվեցիր, որ ես ապրեմ ու պայքարեմ, մա՛մ»․ ընտանեկան բռնության անդառնալի հետևանքներ
Ապրել սայլակի վրա ու լինել մայր․ «ամենասարսափելին բժիշկների արձագանքն էր, թե՝ ինչպես կարող է անվասայլակով կինը հղի լինել․․․»
«Սահմանի ուսուցիչը․ անավարտ պատերազմի հիշողությունները Քարվաճառում»
«Գիշերը գաթայի խմոր էի հունցել, իսկ առավոտյան պատերազմ էր․․․ ու վառարանի փոխարեն աշխարհը վառվեց»
Կանանց պայքարը․ հետահայաց նամակներ
«Կրկնակի խտրականություն. Հաշմանդամություն ունեցող կանանց պայքարը»
Կանանց պայքարը․ հաղթել քաղցկեղն ու ապրել նորովի
