-
![]()
ՄԻԱՎ-ը դատավճիռ չէ. ապրել ու պայքարել է պետք
32-ամյա Անահիտը (անունը փոխված է) հինգ տարի առաջ բացահայտեց, որ ՄԻԱՎ վարակակիր է։ Ենթադրում է, որ վարակվել է անկանոն սեռական հարաբերություններ ունեցող ամուսնուց։ Չնայած դժվարություններին ու վտանգներին, կինը ռիսկի է դիմել ու լույս աշխարհ բերել երկրորդ երեխային։ Այժմ խնամում է երկու երեխաներին, պարտաճանաչ ընդունում համապատասխան բուժումը, վստահեցնում, որ վարակի հետ հաշտ է ու կոչ է…
-
![]()
«Ես հուսահատության ժամանակ չունեմ, պայքարում եմ ու արդեն ոչ միայն ինձ համար, այլ նաև այլոց»
Կարինե Գրիգորյանը հաշմանդամություն է ձեռք բերել ծնվելու պահին՝ մանկական ուղեղային կաթվածից: Բժիշկները ծնողներին փորձել են համոզել հրաժարվել նորածնից հաճախ հնչող խոսքերով՝ չի ապրելու կամ լավագույն դեպքում ամբողջ կյանքում հաշմանդամ է լինելու: Ծնողների որոշումը եղել է միանշանակ` երեխան պետք է մնա ընտանիքում և շրջապատված լինի սիրով ու հոգատարությամբ: Կարինեն ոչ միայն ապրում…
-
![]()
Կին ղեկավարի պայքարը․ «սա քո տեղը չի, կնիքը հանձնի, թո՛ղ, գնա՛․․․ »
Կին ղեկավարի պայքարը․ «սա քո տեղը չի, կնիքը հանձնի, թո՛ղ, գնա՛․․․ » Պատմական ֆակուլտետ ընդունված ու զինվորական դառնալ երազող Հասմիկ Ղարագոզյանը Սյունիքի մարզի Տաթև համայնքի Հալիձոր բնակավայրի վարչական ղեկավարի պաշտոնը զբաղեցնում է 2018 թվականի մարտից: Տեղական ինքնակառավարման մարմիններում աշխատելու փորձը ձեռք էր բերել դեռևս ծննդավայրից՝ Սիսիանի Հացավան գյուղից, որտեղ աշխատել է որպես աշխատակազմի քարտուղար։ Ամուսնալանուց…
-
![]()
«Մեր գյուղերի իրականությունը փոխելն իմ երազանքն է»․
«Մեր գյուղերի իրականությունը փոխելն իմ երազանքն է»․ պետք է գործել ու չհանձնվել Ազատան գյուղում ծնված Եստեր Գրիգորյանն իր օրինակով ապացուցում է, որ ո՛չ կարծրատիպերը, ո՛չ էլ խոչընդոտները չեն կարող ընկճել կանանց ու աղջիկներին, եթե նրանք հավատում են ու վստահում սեփական ուժերին, նաև քաջալերում են մյուսներին՝ չհայտնվել կաղապարի մեջ, այն կաղապարի, որ «համայնքը զորավոր» սահմանել է…
-
![]()
Հաշմանդամություն ունեցող երեխաների ծնողե՛ր, երբե՛ք չհուսահատվեք, գործել է պետք
43-ամյա Կարինե Հարությունյանը 16 տարի առաջ լույս աշխարհ բերելով շատ սպասված որդուն, չէր էլ մտածում, թե հնարավոր է երեխան լսողության խնդիր ունենա։ Ամիսներ անց բացահայտված խնդիրը Կարինեին ու ընտանիքին ստիպեց ամեն օր պայքարել։ Պայքարի պտուղները կինն արդեն քաղում է․ 16-ամյա որդին այժմ ինքնուրույն ընդունվել է երկրի լավագույն կրթօջախներից մեկը, և ոչ միայն լսում է ու…
-
![]()
«Հանուն պատերազմում զոհված ամուսնուս և որդուս հիշատակի պետք է ապրենք»
60-ամյա Արինա Դադայանն արցախյան երկու պատերազմներում կորցրել է ամուսնուն և որդուն, մյուս երկու տղաները ծանր վիրավորում են ստացել։ Հադրութի շրջանի Մարիամաձոր գյուղում ամեն ինչ կորցնելուց հետո փորձում է նոր կյանք ստեղծել թոռների համար Ստեփանակերտում։ «1993-ին դու զոհվեցիր, 2020-ին՝ մեր մեծ տղան, իսկ մյուս երկուսը ծանր վիրավորվեցին։ Կորցրինք ամեն բան ու հիմա անորոշության մեջ հույս ենք…
-
Տեղի ունեցավ «ԿԱՆԱՆՑ ՊԱՅՔԱՐԸ․ հետահայաց նամակներ» լուսանկարների եւ նամակ-հոդվածների ցուցադրությունը
Դեկտեմբերի 9-ին «Հոդված 3» ակումբում տեղի ունեցավ «ԿԱՆԱՆՑ ՊԱՅՔԱՐԸ․ հետահայաց նամակներ» լուսանկարների եւ նամակ-հոդվածների ցուցադրությունը։ Կյանքի հարվածների ու դժվարությունների դեմ կանգնած ԿԱՆԱՅՔ, որոնք անցել են պատերազմի, կորուստների, բռնության, հիվանդության, հանրային անտարբերության ու խտրականության միջով, բայց պայքարել են ու իրենց պայքարով ապրեցրել նաեւ այլոց։ Հոդված 3 ակումբի նոր նախագիծը, որն իրականացվել է 4Պլյուս վավերագրական լուսանկարչության կենտրոնի…
-
![]()
«Ո՞նց, աղջիկը ո՞նց կարող է պատերազմ գնալ ․․․»
Տաթև Խաչատրյանը Քովիդ կենտրոնում կամավորություն էր անում, երբ սկսվեց պատերազմը։ Ինքն ու ուսապարկը լուռ պայմանավորվածությամբ հասան Ստեփանակերտ։ Արցախի տարածքների մի մասի` թշնամուն հանձնելու օրը հիվանդանոցում հերթապահության էր ու հենց այդ ժամանակ` իր տարեդարձի օրը կյանքը փոխվեց ու էլ երբեք նույնը չեղավ։ «Մամ, երբ համաճարակը սկսվեց ու ես եկա գյուղ, քո ու պապայի հետ անցկացրած ժամանակը…
-
![]()
Հենց կրթութան միջոցով ես իրականում ճանաչեցի ու գնահատեցի ազգությունս
27-ամյա Զեմֆիրա Քալաշյանը եզդի է։ Զեմֆիրան չի ընդունել համայնքի այն կարծիքը, թե կինը չպետք է սովորի և աշխատի։ Նա կարողացել է ստանալ բարձրագույն կրթություն, մասնագիտություն, համատեղում է ընտանեկան կյանքն ու աշխատանքը և վստահ է, որ հենց կրթության շնորհիվ է այսօր ավելի երջանիկ ու կայացած։ «Դեռ մանկուց ես հստակ գիտեի, որ կյանքում ինչ ճանապարհ էլ ունենամ,…
-
![]()
22 տարի ամենօրյա բռնություն, նվաստացում ու ՄԻԱՎ
48-ամյա Նարինեն (անունը փոխված է) 15 տարեկանում Սումգայիթյան ջարդերից հետո Բաքվից տեղափոխվել է Հայաստան: 16 տարեկանում ամուսնացել է ու 22 տարի բռնության ենթարկվել ամուսնու կողմից: Երկու որդիների մայրը դիմել է ոստիկանություն, սակայն, ապարդյուն, մի քանի անգամ փորձել է փախչել տնից, բայց ամուսինը բռնությամբ ու սպառնալիքներով վերադարձրել է տուն: Ամուսնու արարքները տարաբնույթ էին՝ ծեծից, սեռական բռնությունից…
