„საკუთარ თავზე აიღე ნაჯახის დარტყმა, რათა მე მეცოცხლა და მებრძოლა, დედა.“ ოჯახში ძალადობის შეუქცევადი შედეგები

English below

„საკუთარ თავზე აიღე ნაჯახის დარტყმა, რათა მე მეცოცხლა და მებრძოლა, დედა.“ ოჯახში ძალადობის შეუქცევადი შედეგები

„ნაჯახის დარტყმა საკუთარ თავზე აიღე და ჩემი სიცოცხლის გადარჩენით საშუალება მომეცი დედობის სიხარულითაც დავმტკბარიყავი, დედა. შენი სიცოცხლე დათმე იმისთვის, რომ მე განვაგრძო ცხოვრება და ბრძოლა სამართლიანობისთვის, ჩემი შვილის კეთილდღეობისთვის, ჩემი უფლებებისთვის და დავეხმარო სხვა ქალებს, რომ არასოდეს დანებდნენ და არ შეშინდნენ.

თაგუჰი მანსურიანი ოჯახში ძალადობის მსხვერპლია. ყოფილი ქმრის ძალადობისა და მუქარის ჯაჭვი განქორწინების შემდეგაც არ გაწყვეტილა, ჩხუბი და შეურაცხყოფა გრძელდებოდა, უშედეგო აღმოჩნდა პოლიციის ჩარევაც, მორიგი ძალადობა კი მკვლელობით დასრულდა, თაგუჰის დედა შვილისა და შვილისშვილის დაცვისას ნაჯახით მიყენებული ჭრილობებისაგან გარდაიცვალა.

იმ საბედისწერო ღამეს, 2016 წლის 8 ივლისს, როცა ჩემს ყოფილ ქმართან მორიგი ჩხუბის შემდეგ პოლიციიდან ვბრუნდებოდით და ჩემი ყოფილი ქმარი ნაჯახით ხელში ბნელ სადარბაზოშიგველოდებოდა, ჯერ შენ დაგჭრა ნაჯახით,  შემდეგ კი, მე და მამა, ჩემი ვაჟი კი, რომელიც ამ დროს ორი წლისაც არ იყო, ამ ყველაფრის დანახვისას შიშისგან კანკალებდა.  იცი რამდენ ხანს ვერ ლაპარაკობდა? რამდენ ხანს ცდილობდნენ სპეციალისტები, ბავშვს სტრესი რომ დაეძლია? დაახლოებით ორი თვე ვიყავი რეანიმაციაში, ჩემს შვილზე ნათესავები ზრუნავდნენ, ამ ხნის მანძილზე არც კი ვიცოდი, რომ შენ დაგვტოვე.

მამა… მამა ადრინდელივით ჩემი ძალაა, ჩემი საყრდენი. საავადმყოფოში რომ ვიწექი, ყველაფერს თვითონ აკეთებდა, მიუხედავად იმისა, რომ თვითონაც მძიმედ დაშავდა და ახლა ხელის ერთი ნაწილი აღარ აქვს, მაინც ყველა საქმეში გვერდში მიდგას. ის სიყვარულით აგრძელებს თავისი ქანდაკებების გამოძერწვას  და ამით სარგებელი მოაქვს ადამიანებისთვის.

ჩემი ბოროტმოქმედი ყოფილი ქმარი იხდის თავის სასჯელს და ვიმედოვნებ, რომ ის ნამდვილად იაზრებს თავისი დანაშაულის სიმძიმეს.

ზურგზე, მხარზე და კისერზე ნაჯახით მიყენებული დაზიანებების შედეგად ვეღარ შევძელი გამეგრძელებინა ჩემი საყვარელი პროფესიით — სტილისტად მუშაობა. სამაგიეროდ გავიღრმავე ცოდნა მანიკურის სფეროში და ახლა ბევრი მანდობს საკუთარ ჯანმრთელობასა და სილამაზეს.

უკვე საკუთარი სილამაზის სალონი მაქვს, სადაც მაღალი ხარისხის მომსახურებას ვთავაზობ მომხმარებლებს. გავწევრიანდი ქალთა საკითხებსა და ქალების გაძლიერებაზე ორიენტირებულ არასამთავრობო ორგანიზაციებში და ხშირად ვუზიარებ სხვებს ჩემს ამბავს, ვამხნევებ სხვა ქალებს, რომ არასოდეს დანებდნენ და იბრძოლონ უკეთესი მომავლისთვის.

პერიოდულად ვესწრები ტრენინგებსაც, სადაც ვისწავლე რამდენიმე სხვა ხელობა და ახლა აქტიურად ვიყენებ მათ, ვაკეთებ სხვადასხვა ლამაზ სამკაულს და სუვენირს.

ყოველწლიურად რამე ახალს ვსწავლობ, ვამატებ ახალ ინტერესებს. ყველა მეუბნება, რომ ყველაფერი მეხერხება, ყველაფერი გამომდის. ამ დაზიანებული ხელით, წარმოგიდგენია? დე, ხომ იცი, სახლში ყველაფერი ისე დავტოვეთ, როგორც შენ მოაწყვე. შენი ხელით გაკეთებული ლამაზი ყვავილები ისევ პიანინოზეა, შენი ხელნაკეთი ნივთები ისევ მთელ სახლს ამშვენებს, შენი არსებობა ყველგან იგრძნობა.

ჩემი შვილი უკვე სკოლაში სწავლობს, ესწრება სხვადასხვა წრეს. ვცდილობ, ყველაფერი გავაკეთო, რომ მას არაფრის საჭიროება არ ჰქონდეს. რაც მთავარია, მე და მამა მას დიდ სიყვარულს ვაძლევთ,  მისგან კი ორმაგ სიყვარულს ვიღებთ.

ვგიჟდები, როცა ის თავისი ფუმფულა ხელებით ნაჯახით მიყენებული დაზიანებებისგან ჩემს ნაწიბურებიან კისერს ეხუტება, მის სითბოსა და სიყვარულს სულის სიღრმემდე გრძნობ.

დე, ყოველდღე, ყოველ წამს, მადლობას გიხდი, რომ ორჯერ მაჩუქე სიცოცხლე და ახალი შესაძლებლობა მომეცი.“

ავტორი: გოჰარ აბრამიანი

ფოტოები  ნაზიკ არმენაკიანისა

“You were axed for me to live and fight, mom”.

Irreversible consequences of domestic violence

“You took the axe blow to save my life for me to relish the joy of being a mother, mom!. You gave away your life for me to go on living and fighting for justice, for my son’s wellbeing, for my rights, to support other women never to give up and be afraid”.

 Taguhi Mansuryan is a victim of domestic violence. The chain of her ex-husband’s abuse and threats did not break even after the divorce, the fights and insults were ongoing, the police intervention was futile, and another abuse ended in murder, Taguhi’s mother was axed trying to protect her daughter and grandchild.

At that ill-fated night – on July 8, 2016 – when we were on the way back from the police station following another fight with my ex-husband, the latter was waiting for us in the dark parlor, and he hit me and my father, my son, who was barely two year old, grew numb of fear. You know, he would not speak for a while. So many specialists worked with him to overcome the stress. I was in the intensive care unit for two months, my relatives were taking care for my child, and all that time I didn’t know you are not alive any more.

 Dad… my dad is my power, my console as he has always been. When I was in hospital, he would do everything himself, though he was seriously injured and has partly lost his hand. However, he has been by my side in every aspect. He still makes his sculptures with love and benefits people.

My felon ex-husband is serving his punishment, and I hope he really acknowledges the gravity of his crime.

Due to the axe blows on my back, shoulders, and neck, I can’t do my favorite job – hairdressing. But, you know, instead I enhanced my skills as manicurist, and a lot of customers trust me their health and beauty. I already have my own beauty salon, where high-quality services are provided. I have joined non-governmental organizations dealing with women’s issues and empowerment, and often share my story, and encourage other women not to give up and to fight for a better future for themselves.

I regularly participate in a series of training courses, where I learnt several crafts, and now I actively apply these skills, I make beautiful jewels and souvenirs.

Every year I learn something new and explore new interests. People say that my hands can do everything. Imagine, this injured hand! Mom, you know, I have left everything in the apartment, as you had set up: the beautiful flowers you made are still on the piano, your hand-made items are decorating the whole apartment – your presence is everywhere. My son goes to school, I manage taking him to extra-curricular classes. I am trying my best for him to feel no need of anything, and most importantly – me and dad are giving him love, and we get twice as much from him.

 It drives me crazy when he hugs my axe-scarred neck with his fluffy paws, I feel deeply of his love and warmth.

 Mom, every day, every second I thank you for giving me life twice and giving me a new opportunity.

 Author: Gohar Abrahamyan

Photos by Nazik Armeniakyan